Միջազգային անվանում (հապավում). Cytomegalovirus IgG (CMV IgG)

Նկարագրություն

CMV IgG-ը իրենից ներկայացնում է ցիտոմեգալովիրուսի նկատմամբ IgG դասի հակամարմինները:

CMV-ի նկատմամբ հակամարմինների տարածվածությունը չափահաս բնակչության շրջանում կազմում է 40-100%: Այս ցուցանիշը հակադարձ կոռելացվում է սոցիալտնտեսական կարգավիճակից:

Ցիտոմեգալովիրուսը (CMV) հերպես-վիրուսների ընտանիքի վիրուս է: Ինչպես այդ ընտանիքի մյուս ներկայացուցիչներով, այնպես էլ CMV-ով վարակվելուց հետո վիրուսը մնում է օրգանիզմում հիվանդի ողջ կյանքի ընթացքում: Կայուն է խոնավ պայմաններում: Ռիսկի խմբերը ներառում են 5-6 տարեկան երեխաները, 16-30 տարեկան չափահասները, ինչպես նաև անալ սեռական հարաբերություն ունեցողները: Երեխաները ընկալունակ են վարակի օդակաթիլային ճանապարհով փոխանցման նկատմամբ՝ վարակվելով իրենց ծնողներից կամ այլ երեխաներից: Չափահասների մոտ ավելի բնորոշ է վարակի սեռական ճանապարհով փոխանցումը: Վիրուսը պարունակվում է սերմնահեղուկում և այլ կենսաբանական հեղուկներում: CMV-ի ուղղահայաց փոխանցումը (մորից պտղին) տեղի է ունենում ինչպես ընկերքի միջոցով, այնպես էլ բուն ծննդաբերության ժամանակ:

Ցիտոմեգալովիրուսի օրգանիզմ մուտք գործելուն հաջորդում է օրգանիզմի իմունային համակարգի փոփոխությունները: Ինկուբացիոն շրջանը տատանվում է 15 օրից մինչև 3 ամիս: Այս վարակի ժամանակ գրանցվում է ոչ ստերիլ իմունիտետ (այսինքն, վիրուսի լիարժեք էլեմինացիա չի դիտարկվում): CMV-ի նկատմամբ իմունիտետը դանդաղ զարգացող և անկայուն է, որի պատճառով հնարավոր է էկզոգեն վիրուսով ռեինֆեկցիա կամ լատենտ վարակի վերաակտիվացում: Օրգանիզմում վիրուսի երկարատև առկայության ժամանակ վերակառուցվում են հիվանդի իմունային համակարգի բոլոր օղակները: Օրգանիզմի պաշտպանողական ռեակցիան դրսևորվում է առաջին հերթին CMV-ի նկատմամբ հատուկ հարամարմինների առաջացմամբ, որոնք պատականում են IgM և IgG դասերին: CMV-ի նկատմամբ IgG դասի հակամարմինների առկայությունը վկայում է ընթացիկ կամ անցյալում կրած ցիտոմեգալովիրուսային վարակի մասին:

Ցիտոմեգալովիրուսային վարակը լայնորեն տարածված վիրուսային հիվանդություն է, որը սովորաբար ընթանում է լատենտ և պատկանում է այսպես կոչված օպորտունիստական վարակներին: Կլինիկական նշաններն ի հայտ են գալիս ֆիզիոլոգիական իմունոդեֆիցիտային վիճակների ֆոնի վրա (3-5 տարեկան երեխաներ, 2-րդ և 3-րդ եռամսյակում գտնվող հղիներ), ինչպես նաև բնածին կամ ձեռք բերովի իմունոդեֆիցիտների ժամանակ (ՄԻԱՎ վարակ, իմունոդեպրեսանտների ընդունում, օնկոհեմատոլոգիական հիվանդություններ, ճառագայթային բուժում, շաքարային դիաբետ և այլն):

CMV վարակին բնորոշ է տարաբնույթ կլինիկական նշանները, սակայն լիարժեք իմունիտետի պայմաններում ընթանում է կլինիկապես գրեթե անախտանիշ: Հազվադեպ կարող է զարգանալ վարակային մոնոնուկլեոզի պատկեր (կազմում է վարակային մոնոնուկլեոզների շուրջ 10%-ը), որը կլինիկորեն չի տարբերվում Էպշտեյն-Բարի վիրուսով հարուցված մոնոնուկլեոզներից: Վիրուսի ռեպլիկացիան ընթանում է ռետիկուլո-էնդոթելիալ համակարգում, միզասեռական ուղու էպիթելում, լյարդում, շնչուղիների և մարսողական ուղու լորձաթաղանթներում: Իմունիտետի ընկճման պայմաններում CMV վարակն, այնուամենայնիվ, կարող է ստանալ լուրջ վտանգավոր բնույթ, քանի որ ախտաբանական գործընթացները կարող են ընդգրկել ցանկացած օրգան-համակարգերը: Հնարավոր է հեպատիտի, թոքաբորբի, էզոֆագիտի, գաստրիտի, կոլիտի, ռետինիտի, տարածուն էնցեֆալոպաթիաների, տենդի, լեյկոպենիայի զարգացում, իսկ ծանր ընթացքի դեպքում՝ նաև մահացու ելք:

CMV-ով հղիների առաջնային վարակման (35-50% դեպքերում) կամ հղիության ընթացքում վարակի վերակատիվացման ժամանակ (8-10% դեպքերում) զարգանում է ներարգանդային վարակ: Հղիության մինչև առաջին 10 շաբաթների ընթացքում ներարգանդային վարակ զարգանալու ժամանակ բարձրանում է պտղի արատավոր զարգացման, ինչպես նաև հղիության ինքնաբուխ ընդհատման վտանգը: Հղիության 11-28-րդ շաբաթների ընթացքում գրանցվող վարակումը կարող է առաջացնել պտղի ներարգանդային զարգացման դանդաղում, ներքին օրգաննների հիպո- կամ դիզպլազիաներ: Հղիության ավելի ուշ ժամկետներում գրանցված վարակման դեպքում վիրուսային ախտահարումը կարող է ստանալ տարածուն բնույթ՝ ընդգրկելով որոշ օրգաններ (օրինակ՝ ֆետալ հեպատիտ) կամ ի հայտ գալ պտղի ծնվելուց հետո (հիպերտենզիվ-հիդրոցեֆալային համախտանիշ, լսողության խանգարումներ, ինտերստիցիալ պնևմոնիտ և այլն): Վարակի զարգացումը կախված է նաև մոր իմունիտետի վիճակից, ինչպես նաև բուն վիրուսի վիրուլենտությունից և տեղակայումից: Նախածննդյան CMV վարակը կազմում է բոլոր կենդանածին ծննդաբերությունների 0,2‑2.5 %-ը:

CMV-ի նկատմամբ շճադրական կանանց շուրջ 10%-ի մոտ հղիության ընթացքում զարգանում է CMV-ի վերաակտիվացում, սակայն պտղի վարակման հաճախականությունը կազմում է սկսած 1%-ից՝ ոչ առաջնային վարակի ժամանակ մինչև 40%՝ առաջնային վարակի դեպքում:

Ներկայում CMV-ի դեմ պատվաստանյութ չի հայտնաբերվել: Դեղորայքային բուժումը թույլ է տալիս երկարաձգել ռեմիսիայի շրջանները և որոշակիորեն կանխարգելել վարակի ռեցիդիվը, սակայն թույլ չի տալիս օրգանիզմից էլեմինացնել այս վիրուսը: Այսպիսով, CMV-ային վարակի լիարժեք բուժումը հնարավոր չէ, սակայն, ժամանակին հայտնաբերումը թույլ է տալիս պահել վարակը «քնած» վիճակում՝ բարձրացնելով հղիության անշեղ ընթացքի և առողջ երեխայի ծննդի հավանականությունը:

Նորածինների մոտ IgG-հակամարմինների մակարդակի հաջորդական բազմակի որոշումը թույլ է տալիս տարբերակիչ ախտորոշում անցկացնել բնածին (կայուն մակարդակ) և նեոնատալ (բարձրացող տիտր) վարակումների միջև: Եթե IgG հակամարմինների տիտրը կրկնակի (2 շաբաթ անց) հետազոտությամբ չի աճում, ապա անհանգստանալու կարիք չկա, իսկ եթե IgG-ի տիտրն աճում է, ապա պետք է քննարկել աբորտի հարցը:

CMV վարակը մտնում է TORCH-վարակների խմբի մեջ (Toxoplasma, Rubella, Cytomegalovirus, Herpes), որոնք համարվում են պտղի զարգացման համար պոտենցիալ վտանգավոր վարակներ: Իդեալական պայմաններում բժշկի խորհրդատվություն անցնելը և TORCH-հետազոտությունը պետք է իրականացնել պլանավորված հղիությունից 2-3 ամիս առաջ՝ համապատասխան բուժական և կանխարգելիչ միջոցառումները կազմակերպելու, ինչպես նաև հղիության ժամանակ իրականացված հետազոտությունների արդյունքների հետ համեմատելու համար:

Լաբորատոր բաժնի հովանավոր

Այցելեք Յունիմեդ բժշկական կենտրոն ճշտգրիտ ախտորոշում ստանալու համար:

Ցուցումներ

հղիության նախապատրասոտում
ներարգանդային վարակների նշաններ, ֆետոպլացենտար անբավարարություն
իմունոսուպրեսիայի վիճակ ՄԻԱՎ վարակի, նեոպլաստիկ հիվանդությունների, ցիտոստատիկ միջոցների ընդունման ժամանակ և այլն
Էպշտեյն-Բարի վիրուսային վարակի բացակայության պայմաններում վարակային մոնոնուկլեոզի կլինիկական պատկերի առկայություն
անհայտ ծագման հեպատո-սպլենոմեգալիա
անհայտ ծագման տենդ
վիրուսային հեպատիտների մարկերների բացակայության պայմաններում լյարդային տրանսամինազների, գամա-գլյուտամիլտրանսֆերազի և հիմնային ֆոսֆատազի մակարդակների աճ
երեխաների մոտ պնևմոնիաների ատիպիկ ընթացք
անհաջող հղիություններ (մահացած պտուղ, առաջնային վիժումներ)

Կենսանմուշ

CMV IgG թեսթի համար հանձնվող կենսանմուշն է՝ երակային արյուն։

Կենսանմուշի հանձնում

Հետազոտությանը հատուկ նախապատրաստվելու կարիքը չի զգացվում:

Լրացուցիչ տեղեկատվություն և օգնություն

Ինչպե՞ս նախապատրաստվել լաբորատոր հետազոտությանը

Չափման միավորներ

Միջազգային չափման միավոր

Գործակից (Index)

Նորմալ (ռեֆերենս) միջակայքեր

Համընդհանուր օգտագործվող միջակայքեր

ոչ ռեակտիվ (բացասական)՝ <0,9
միջանկյալ (կասկածելի, հակասական)՝ (0,9-1,1)
ռեակտիվ (դրական)՝ ≥1,1

Արդյունքների մեկնաբանություն

CMV-IgG դրական պատասխան

CMV վարակ
ներարգանդային վարակը հնարավոր է, առաջացման հավանականությունն անհայտ է

CMV-IgG-ի բացասական պատասխան

CMV վարակ չի հայտնաբերվել
վարակումը տեղի է ունեցել նախորդող 3-4 շաբաթների ընթացքում
ներարգանդային վարակը հնարավոր չէ (բացառությամբ այն դեպքերի, երբ արյան մեջ առկա է CMV IgM)

Մինչև 0,9 գործակից ստանալիս համարվում է, որ կենսանյութը (արյան շիճուկը) CMV IgG-ի նկատմամբ ռեակտիվ չէ, իսկ հետազոտվողի մոտ բացակայում է CMV վարակը, ուստի և նա առաջնային վարակի նկատմամբ ընկալունակ է:

0,9 և մինչև 1,0 գործակիցների միջև պատասխանները համարվում են միջանկյալ (կասկածելի), որը նշանակում է, որ հետազոտությունը պետք է կրկնվի: Եթե կրկնակի հետազոտությամբ ստացված պատասխանը դարձյալ միջանկյալ միջակայքում է, ապա երկրորդ կենսանմուշը պետք է հանձնել 2 շաբաթվա ընթացքում:

1,0 և ավելի բարձր գործակցով արդյունքը հայտնաբերում է CMV վարակի նկատմամբ IgG հակամարմինների առկայությունը: Նման դրական պատասխանը վկայում է սուր կամ վերջերս կրած CMV վարակի մասին, ինչը նշանակում է, որ նման անձինք կարող են հանդիսանալ (բայց ոչ՝ պարտադիր) վարակի պոտենցիալ փոխանցողներ (օրինակ՝ մորից պտղին):

Սուր CMV վարակն ախտորոշելիս անհրաժեշտ են լինում նաև իրականացնել այլ հետազոտություններ, օրինակ՝ CMV IgM հակամարմնի և CMV IgG-ի ավիդության թեստերը: Դրական IgM-ը IgG-ի նկատմամբ ավիդության ցածր գործակցի հետ զուգակցումը վկայում է վերջին 4 ամսվա ընթացքում առաջնային CMV-ի առկայության մասին: Ախտորոշմանը կարող է օգնել 3-4 շաբաթվա միջակայքով կրկնակի հետազոտությամբ CMV IgG-ի տիտրի փոփոխություն արձանագրելիս:

Միջանկալ կամ թույլ դրական պատասխանը կարող է արդեն իսկ վկայել վաղ սուր CMV վարակի մասին (նաև այն դեպքերում, երբ կենսանմուշը CMV IgM-ի նկատմամբ եղել է ոչ ռեակտիվ):