Լեղապարկի քարեր. առավել հաճախ խոլեցիստիտը զարգանում է լեղապարկում առաջացող պինդ մասնիկների պատճառով (լեղապարկի քարեր): Լեղապարկի քարերը կարող են խցանել այն խողովակը, որով լեղին հեռանում է լեղապարկից (պարկային լեղածորան): Կուտակվելով լեղապարկում, անշարժ վիճակում հայտնված լեղին սկսում է խտանալ, ինչպես նաև բարձրացնել լեղապարկում ճնշումը: Խտացած լեղին, ներպարկային ճնշումը և երբեմն բակտերիալ վարակը վնասում են լեղապարկի պատը՝ հանգեցնելով լեղապարկի բորբոքման և այտուցի: Ավելի քան 90% դեպքերում սուր խոլեցիստիտը պարկային լեղածորանի քարով խցանման հետևանք է:
Ուռուցք. ուռուցքը կարող է խոչընդոտել լեղու նորմալ արտահոսքը լեղապարկից և առաջացնել լեղու կուտակում (կանգ), որն էլ հանգեցնի խոլեցիստիտի:
Լեղածորանի խցանում. լեղային ծորանների ծռումը կամ սպիացումը կարող է առաջացնել խացանումներ, որոնք բերեն լեղու կանգի և խոլեցիստիտի:
Վարակ. ՄԻԱՎ-ը և այլ վիրուսային վարակները կարող են նպաստել լեղապարկի բորբոքմանը:
Արյունատար անոթների խնդիրներ. ծայրահեղ ծանր վիճակները կարող են վնասել արյունատար անոթները և կրճատել լեղապարկի արյան հոսքը՝ պատճառելով խոլեցիստիտ:
Ռիսկի գործոններ
Լեղապարկում քարերի առկայությունը խոլեցիստիտի զարգացման գլխավոր ռիսկի գործոնն է:
Մեր կայքի հոդվածները պատրաստվում են տարբեր ոլորտների փորձառու բժիշկների և առողջապահության մասնագետների կողմից՝ օգտագործելով բժշկագիտության վերջին տվյալները և լավագույն փորձը: Հեղինակային բոլոր իրավունքները պատկանում են Մեդեքսին։
