Երիկամային հիվանդությունը շատ հաճախ ամիսներ շարունակ կարող է ընթանալ առանց որևէ տեսանելի ախտանիշի։
Մեր օրգանիզմը կարող է «հարմարվել» երիկամների ախտահարմանը և տևական ժամանակ երիկամային հիվանդությունը կարող է մնալ աննկատ։ Օրինակ, երիկամները կարող են կորցնել իրենց գործունեության 90%-ը՝ առանց որևէ խիստ անհանգստացնող գանգատի։ Սա ինքնին մեծ խնդիր է, քանի որ բազմաթիվ երիկամային հիվանդություններ ախտորոշվում են ուշացած, երբ արդեն իսկ զարգացել են անդառնալի փոփոխություններ։
Ուստի, շատ կարևոր է, որ դուք ուշադրություն դարձնեք ձեր ինքնազգացողության և առողջական վիճակի այնպիսի փոփոխություններին, որոնց հիմքում կարող է ընկած լինել երիկամների ախտահարումը։ Նման դեպքերում այցելեք ձեր բժշկին և զրուցեք նրա հետ ձեզ անհանգստացող երևույթների մասին։
Եթե ձեզ մոտ ախտորոշել են երիկամային քարեր, երիկամներում կամ միզածորաններում (երիկամները և միզապարկն իրար միացնող զույգ խողովակներ) այդ քարերի տեղաշարժվելը կարող է առաջացնել գոտկային շրջանի կողերից ներքև ընկած շրջանում սուր ցավեր, ինչպես նաև միզելուց ցավեր (դիզուրիա), մեզի գույնի փոփոխություն, մեզի խիստ տհաճ հոտ և միզելու մշտական ցանկություն։ Երիկամների վարակը (պիելոնեֆրիտ) նույնպես կարող է առաջացնել նմանատիպ ախտանիշներ։
Նշաններ, որոնք կարող են հուշել երիկամների հետ կապված խնդիրների մասին
- բարձր արյան ճնշում (հիպերտենզիա)
- միզարձման հաճախականության և քանակի փոփոխություններ
- մեզի տեսքի փոփոխություններ, օրինակ՝ փրփրոտ մեզ
- մեզում արյուն (հեմատուրիա)
- ոտքերի, հատկապես՝ ոտնաթաթերի շրջանում և աչքերի շուրջն այտուցվածություն
- գոտկային ցավ
- հոգնածության զգացում
- քնելու հետ կապված խնդիրներ
- ախորժակի կորուստ
- գլխացավեր
- ուշադրության կենտրոնացման դժվարություններ
- քոր
- շնչարգելություն կամ հևոց
- սրտխառնոց և փսխում
- բերանի տհաճ հոտ և մետաղական համի զգացողություն
- մկանային ջղաձգումներ
- ձեռքերի և ոտքերի մատների ծակծկոցի զգացում։
Հոդվածը հրապարակվել է՝ 13-04-2018
Վերջին վերանայում՝ 23-04-2024