Ձեր գանգատները լսելուց, ախտանիշների մասին հարցեր տալուց և ձեր հիվանդության պատմությանը (անամնեզ) ծանոթանալուց հետո բժիշկը կարող է առաջարկել որոշ հետազոտություններ:
Դրանց նպատակը ոչ միայն նեֆրոտիկ համախտանիշի ախտորոշումն է, այլև հնարավոր պատճառի որոշումը:
- Մեզի թեստեր. մեզի անալիզը կարող է բացահայտել ձեր մեզի շեղումները, ինչպիսին է մեզում մեծ քանակությամբ սպիտակուցի հայտնվելը (պրոտեինուրիա): Ձեզանից կարող է պահանջվել, որ մեզի նմուշ հավաքեք 24 ժամվա ընթացքում:
- Արյան թեստեր. արյան թեստը կարող է ցույց տալ ալբումին սպիտակուցի ցածր մակարդակ և հաճախ արյան ընդհանուր սպիտակուցի մակարդակի նվազեցում: Ալբումինի կորուստը հաճախ կապված է արյան մեջ խոլեստերինի և տրիգլիցերիդների ավելացման հետ: Ձեր արյան մեջ կրեատինինի և միզանյութի ազոտի մակարդակը նույնպես կարող է չափվել երիկամների ընդհանուր գործառույթը գնահատելու համար:
- Երիկամային բիոպսիա. ձեր բժիշկը կարող է խորհուրդ տալ լաբորատոր հետազոտության համար երիկամային հյուսվածքի փոքր նմուշի հեռացում: Նման դեպքերում անցկացվում է ասեղային (պունկցիոն) բիոպսիա:
Նեֆրոտիկ համախտանիշի ախտորոշման համար որոշիչ են հատկապես հետևյալ լաբորատոր ցուցանիշները՝
- մեզում սպիտակուցի մեծ քանակների առկայություն կամ սպիտամիզություն (պրոտեինուրիա)՝ ավելի քան 3,5 գ/24 ժ/1,73 մ2 կամ երեխաների մոտ՝ ավելի քան 40 մգ/ժ/մ2
- արյան մեջ ալբումինի մակարդակի կտրուկ կրճատում կամ հիպոալբումինեմիա՝ 2,5 գ/դլ-ից քիչ:
Հոդվածը հրապարակվել է՝ 24-04-2024
Վերջին վերանայում՝ 24-04-2024