Սեբորեային դերմատիտ (մաշկաբորբ)

2 րոպե

Սեբորեային դերմատիտը մաշկի բորբոքման տեսակ է, որը սովորաբար տեղակայվում է գլխամաշկի, դեմքի կամ իրանի այն շրջաններում, որտեղ մաշկը բնականում արտադրում է «սեբում» ճարպ:

Սեբորեային դերմատիտը կոչվում է նաև սեբորեային էկզեմա և նորածինների մոտ դրսևորվում է գլխի մազածածկ հատվածում դեղնավուն և խոշոր թեփուկներով ու հաճախ զուգորդվում է բարուրային մաշկաբորբով:

Սեբորեային դերմատիտի պատճառները

Սեբորեային դերմատիտը կարող է զարգանալ մանրադիտակային մեծության մալասեցիա (Malassezia) սնկիկների նկատմամբ օրգանիզմի իմունային ռեակցիայի հետևանքով:

Մալասեցիա սնկիկը նորմայում կարող է ապրել առողջ մաշկի վրա, մարմնի այն շրջաններում, որտեղ արտադրվում է ճարպ, սակայն որոշ մարդկանց մոտ անհայտ պատճառներով այս սնկիկների նկատմամբ կարող է զարգանալ իմունային ռեակցիա: Հիվանդությունը վարակիչ չէ, ոչ էլ վատ հիգիենայի նշան է:

Սեբորեային դերմատիտը նման է մաշկի չոր կամ ճարպոտ թեփուկով կամ թեփով պատված շրջանների, որը, եթե տեղակայվում է գլխի մազածածկ շրջաններում, մազաթափության չի բերում:

Նորածինների մոտ հիվանդությունը սովորաբար զուգորդվում է բարուրային մաշկաբորբով և ավելի հաճախ ախտահարում է գլխամաշկը՝ դրսևորվելով որպես դեղնավուն և խոշոր թեփուկներ: Ախտահարված շրջանները նաև կարող են լինել կարմրավուն և քոր կամ այրոցանման զգացողություն առաջացնող: Բարդացած դեպքերում ցանավորումը կարող է տարածվել ականջերի, կոպերի, քթի, կրծքավանդակի և մեջքի շրջաններ:

Սեբորեային դերմատիտի բուժումը և ինքնօգնությունը

Նորածինների մոտ սեբորեային դերմատիտը և բարուրային մաշկաբորբը սովորաբար բնական ճանապարհով մաքրվում են 6-12 ամսվա ընթացքում, սակայն դեռահասության կամ չափահաս տարիքում մաշկաբորբը կարող է ստանալ երկարատև ու ձգձգվող ընթացք: Հիվանդությունը ժամանակ առ ժամանակ կարող է բռնկվել:

Սեբորեային դերմատիտը հաճախ կարող է տնային պայմաններում արդյունավետ կերպով կառավարվել առանց դեղատոմսի դուրս գրվող դեղերով, այդ թվում՝ գլխի մազածածկ մաշկի ախտահարման ժամանակ թեփի դեմ շամպունների օգտագործմամբ:

Նորածինների մոտ հաճախ դիտվող գլխամաշկի դեղնավուն թեփուկները կարելի է հեռացնել՝ նախ դրանք փափկացնելով մանկական շամպունով կամ ձիթապտղի ձեթով և տաք ջրով, որից հետո զգուշությամբ հեռացնելով բամբակե խծուծով, փափուկ ատամի խոզանակով կամ փափուկ սրբիչով: Երբեմն այդ թեփուկների տակ գտնվող մաշկը կարող է ախտահարվել վարակով: Եթե մաշկի ախտահարումը չի լավանում կամ տարածվում է մարմնի այլ շրջաններ, զրուցեք ձեր բժշկի հետ:

Մարմնի այլ շրջանների ախտահարման ժամանակ հիվանդության ախտանիշները կարելի է մեղմացնել հակասնկային կամ կորտիկոստերոիդային նրբաքսուքներով (կրեմ) կամ քսուքներով: Թեփոտվող մաշկը կարելի է նաև թեփազերծել սալիցիլաթթու պարունակող մարմնի կամ դեմքի լվացող միջոցներով։ Այս միջոցները կարող են հաճախակի կիրառվել բուժման սկզբում և ավելի հազվադեպ օգտագործել ախտանիշների վերադրսևորման ժամանակ:

Դիմեք բժշկին, եթե հիվանդության նշանները կայուն կերպով շարունակվում են կամ եթե դրանք հանկարծակի սրանում են՝ մեծացնելով անհարմարավետությունը (դիսկոմֆորտ), ուղեկցվելով անհանգստությամբ, հիասթափությամբ կամ ազդելով առօրյա կյանքի վրա:

Հազվադեպ, բժիշկը կարող է խորհուրդ տալ նաև մաշկաբանի խորհրդատվություն: