Ախտորոշում - Շնչառական դիսթրես

Սուր շնչառական դիսթրես համախտանիշի (ՍՇԴՀ) ախտորոշման որևէ հատուկ հետազոտություն չկա:

Ախտորոշումը հիմնված է ֆիզիկական քննության (բուժզննում), կրծքավանդակի ռենտգենի և թթվածնի մակարդակի վրա: Կարևոր է նաև բացառել այլ հիվանդությունները և վիճակները, օրինակ՝ որոշ սրտային խնդիրները, որոնք կարող են առաջացնել նմանատիպ ախտանիշներ:

Պատկերային հետազոտություններ

• Կրծքավանդակի ռենտգեն. կրծքավանդակի ռենտգենը կարող է պարզել, թե ձեր թոքերի որ մասերը ու ինչ քանակով հեղուկ են պարունակում, և արդյոք ձեր սիրտը մեծացել է:
• Համակարգչային տոմոգրաֆիա (ԿՏ). ԿՏ սքանավորումը միավորում է մի շարք տարբեր ուղղություններից արված ռենտգենյան պատկերները ներքին օրգանների խաչաձև պատկերների մեջ: ԿՏ սքանավորումները կարող են մանրամասն տեղեկատվություն տրամադրել սրտի և թոքերի կառուցվածքների մասին:

Լաբորատոր թեստեր

Ձեր դաստակի զարկերակի արյունը օգտագործող թեստը կարող է չափել ձեր թթվածնի մակարդակը: Արյան թեստերի այլ տեսակներ կարող են ստուգել վարակի կամ սակավարյունության (անեմիայի) նշանները: Եթե ​​ձեր բժիշկը կասկածում է, որ ունեք թոքերի վարակ (թոքաբորբ), ձեր շնչուղիների լորձային արտադրությունները կարող են հետազոտվել՝ պարզելու վարակի պատճառը:

Սրտային հետազոտություններ

Քանի որ ՍՇԴՀ-ի գանգատներն ու ախտանիշները նման են որոշ սրտային խնդիրներին, ուստի ձեր բժիշկը կարող է խորհուրդ տալ սրտի հետազոտություններ:

• Էլեկտրասրտագրություն (ԷՍԳ). այս անցավ հետազատությունը գրանցում է ձեր սրտի էլեկտրական ակտիվությանը: Այն ներառում է մի քանի լարային էլեկտրոդների միացում ձեր մարմնին, երբեմն՝ նաև վերջույթներին:
• էխոսրտագրություն. սրտի սոնոգրաֆիան կարող է բացահայտել ձեր սրտի կառուցվածքի և աշխատանքի հետ կապված խնդիրները:

ՍՇԴՀ ախտորոշման բեռլինյան չափորոշիչներ

ՍՇԴՀ ախտորոշիչ չափանիշները ժամանակի ընթացքում ենթարկվել են մի շարք փոփոխությունների։ Ներկայումս ընդունված է 2012 թվականին սահմանված Բեռլինյան չափորոշիչները, որոնք ներառում են հետևյալ 4 դրույթները:

1. Սուր սկիզբ․ շնչառական անբավարարության նշանները պետք է սկսվեն մեկ շաբաթվա ընթացքում նախկինում հայտնի ախտաբանության դեպքում կամ հիվանդը պետք է ունենա նոր կլինիկական նշաններ կամ վերջին շաբաթվա ընթացքում եղած նշանների վատթարացում:
2. Որևէ այլ հստակ պատճառ չունեցող թոքերի երկկողմանի ինֆիլտրատներ․ սա հայտնաբերվում է կրծքավանդակի ռենտգենով կամ ԿՏ-ով: Հայտնաբերված թոքերի երկկողմանի ինֆիլտրատները լիովին չեն բացատրվում թոքային այլ հիվանդության առկայությամբ:
3. Շնչառական անբավարարությունը ամբողջապես չի բացատրվում սրտային անբավարարությամբ կամ օրգանիզմի՝ հեղուկով բեռնվածությամբ․ օբյեկտիվ հետազոտությունները (օրինակ՝ էխոսրտագրությունը) անհրաժեշտ են թոքային հիպերտենզիան բացառելու համար:
4. Նվազած շնչառական ինդեքս PaO₂/FiO₂․ այստեղ PaO₂-ը թթվածնի պարցիալ ճնշումն է զարկերակային արյան մեջ, իսկ FiO₂-ը՝ թթվածնի կոնցենտրացիան ներշնչվող գազում, արտահայտված տասնորդականներով:

Բեռլինյան չափորոշիչներով ՍՇԴՀ-ի ծանրության աստիճանը դասակարգվում է ըստ արյան մեջ թթվածնի պարունակության նվազման մակարդակի: