Բուժում - Ռևմատիկ տենդ

Ռևմատիզմի բուժման նպատակներն են՝ բուժել վարակը, թեթևացնել ախտանիշները, վերահսկել բորբոքումը և կանխել վիճակի կրկնությունը:

Ռևմատիզմի բուժումը կարող է ներառել հետևյալը:

• Հակաբիոտիկներ. ստրեպտոկոկային բակտերիաների բուժման համար սովորաբար նշանակվում է Պենիցիլին կամ մեկ այլ հակաբիոտիկ: Առաջին հակաբիոտիկային բուժումը ամբողջապես ավարտվելուց հետո բժիշկը սովորաբար նշանակում է հակաբիոտիկների ևս մեկ կուրս՝ ռևմատիզմի կրկնությունը կանխելու համար: Կանխարգելիչ բուժումն, ամենայն հավանականությամբ, կշարունակվի մինչև 21 տարեկանը կամ մինչև երեխան ավարտի բուժման նվազագույն հնգամյա կուրսը, որն ավելի երկար է: Այն դեպքերում, երբ ռևմատիզմի ժամանակ զարգացել է սրտի բորբոքում, կարող է անհրաժեշտ լինել կանխարգելիչ հակաբիոտիկային բուժումը շարունակել 10 տարի կամ ավելի երկար:
• Հակաբորբոքային դեղամիջոցներ. Ասպիրինը կամ Նապրոքսենը (Նապրոսին, Նապրելան, Անապրոքս DS) կարող են օգնել բորբոքման, ջերմության և ցավի մեղմացմանը: Եթե ախտանշանները ծանր են կամ երեխայի մոտ հակաբորբոքային դեղամիջոցները բավարար արդյունավետ չեն, կարող է նշանակվել կորտիկոստերոիդ: Երեխային Ասպիրին մի՛ տվեք, քանի դեռ ձեր բժիշկը չի ասել այդ մասին:
• Հակացնցումային դեղամիջոցներ. Սիդենհամի խորեայով պատճառված ակամա շարժումների ծանր ընթացքի դեպքում բժիշկը կարող է նշանակել հակացնցումային դեղամիջոցներ, ինչպիսիք են Վալպրոյաթթուն կամ Կարբամազեպինը (Կարբատրոլ, Տեգրետոլ և այլն):

Երկարաժամկետ բուժում

Քննարկեք բժշկի հետ, թե երեխան վերահսկման և երկարաժամկետ բուժման որ տեսակի կարիքն ունի:

Ռևմատիզմի հետևանքով սրտի ախտահարումը, որը կոչվում է սրտի ռևմատիկ հիվանդություն, կարող է երկար տարիներ, նույնիսկ տասնամյակներ մնալ աննկատ: Մշտապես տեղեկացրեք ձեր բժշկին ռևմատիզմի ցանկացած պատմության մասին: