Ախտորոշում - Դելիրիում

Բժիշկը կարող է դելիրիում ախտորոշել՝ հիմնվելով հիվանդության պատմության և հոգեկան վիճակի թեստերի վրա:

Բժիշկը նաև կքննարկի այն գործոնները, որոնք կարող են առաջացնել կամ հրարել խանգարումը:

Բժիշկը կարող է զրուցել դելիրիում ունեցող մարդու ընտանիքի անդամների, ընկերների կամ աշխատանքային գործընկերների հետ՝ պարզելու վերջերս նրա դրսևորած վարքագծային կամ հոգեկան վիճակի փոփոխության տեսանելի դրսևորումները։ Եթե նման փոփոխությունները սկսվել են կարճ ժամանակահատվածի ընթացքում, դելիրիումի ախտորոշումը դառնում է ավելի հավանական։

Ախտորոշման համար բժիշկը կարող է հիմնվել հետևյալ մեթոդներով ստացված տեղեկատվության վրա:

• Հիվանդության պատմություն (անամնեզ). բժիշկը կհարցնի, թե ինչ է փոխվել վերջին մի քանի օրվա ընթացքում: Կա՞ արդյոք նոր վարակ։ Արդյոք մարդը սկսե՞լ է նոր դեղամիջոց օգտագործել: Եղե՞լ է վնասվածք կամ նոր ցավ, ինչպիսին է կրծքավանդակի ցավը: Առաջացե՞լ են գլխացավեր կամ թուլություն: Արդյոք անձը օգտագործե՞լ է ալկոհոլ կամ օրինական կամ ապօրինի թմրամիջոց:
• Հոգեկան վիճակի գնահատում. բժիշկը սկսում է ստուգելով իրազեկությունը, ուշադրությունը և մտածողությունը: Դա կարելի է անել՝ զրուցելով անձի հետ: Կամ դա կարող է արվել հարցաթերթիկների կամ սքրինինգի միջոցով: Ընտանիքի անդամների կամ խնամակալների տեղեկությունները կարող են օգտակար լինել:
• Ֆիզիկական և նյարդաբանական քննություններ. ֆիզիկական քննությունը (բուժզննում) ստուգում է առողջական խնդիրների կամ հիվանդության նշանները: Նյարդաբանական քննությունը ստուգում է տեսողությունը, հավասարակշռությունը, կորդինացիան և ռեֆլեքսները: Սա կարող է օգնել պարզելու, թե արդյոք դելիրիումի պատճառն ինսուլտն է կամ այլ հիվանդությունը:
• Այլ թեստեր. բժիշկը նաև կարող է նշանակել արյան, մեզի և այլ թեստեր: Գլխուղեղի պատկերային հետազոտությունները կարող են օգտագործվել, երբ ախտորոշման համար անհրաժեշտ են լրացուցիչ տվյալներ: