Գրեյվսի հիվանդություն (դիֆուզ տոքսիկ խպիպ)
30-04-2019
1 րոպե
Գրեյվսի հիվանդությունն իմունային համակարգի խանգարում է, որն առաջացնում է վահանաձև գեղձի հորմոնների գերարտադրություն (թիրեոտոքսիկոզ կամ հիպերթիրեոզ):
Բժշկական տարբեր գրքերում և ուղեցույցներում այս հիվանդությունը ներկայացվում է մի շարք անվանումների ներքո՝ դիֆուզ տոքսիկ խպիպ, բազեդովյան հիվանդություն, աուտոիմուն հիպերթիրեոզ, Պերրի հիվանդություն, սակայն ավելի տարածված են և համընդհանուր օգտագործման են արժանացել «Գրեյվսի հիվանդության» և «դիֆուզ տոքսիկ խպիպ» անվանումները:
Թեև բազմաթիվ խանգարումներ կարող են առաջացնել թիրեոտոքսիկոզ, Գրեյվսի հիվանդությունն ամենատարածված պատճառն է. թիրեոտոքսիկոզով ընթացող հիվանդությունների թվում Գրեյվսի հիվանդությունը հանդիպում է 80% դեպքերում։
Գրեյվսի հիվանդություն ունի աուտոիմուն բնույթ: Սա նշանակում է, որ ձեր իմունային համակարգը սկսում է սեփական վահանաձև գեղձի հյուսվածքների դեմ արտադրել հակամարմիններ (իմունոգլոբուլիններ), որի արդյունքում գեղձը տարածուն (դիֆուզ) ախտահարվում է, չափերով մեծանում և դառնում է գերակտիվ:
Վահանաձև գեղձի կամ թիրեոիդ հորմոններն ազդում են օրգանիզմի բազմաթիվ համակարգերի վրա, ուստի Գրեյվսի հիվանդության ախտանիշները շատ բազմազան են: Բժիշկներն առանձնացնում են հիվանդությանը բնորոշ հետևյալ տրիադան՝
- խպիպ (զոբ)
- հաճախասրտություն (տախիկարդիա)
- աչքերի արտացցում (էկզոֆթալմ):
Յուրաքանչյուր 3 հիվանդից մեկի մոտ զարգանում է էկզոֆթալմ (Գրեյվսի օֆթալմոպաթիա), որի պատճառը նույն հակամարմիններն են, որոնք ախտահարում են աչքը շրջապատող հյուսվածքները և մկանները:
Գրեյվսի հիվանդության բուժումը ներառում է վահանաձև գեղձի ակտիվությունն ընկճող, ինչպես նաև սրտանոթային խթանված գործունեությունը մեղմացնող դեղամիջոցներ, սակայն որոշ դեպքերում կարող է առաջարկվել վիրահատական բուժում: Վերջին տարիներին ներդրվել է նաև ռադիոակտիվ յոդով բուժումը:
Հոդվածը վերանայվել է՝ 07-05-2021
