Ձայնի փոփոխությունները կախված վարակի կամ բորբոքման աստիճանից և կարող են ձգվել թույլ խռոպոտումից մինչև ձայնի գրեթե ամբողջական կորուստ: Եթե ունեք քրոնիկ խռպոտացում, բժիշկը կարող է ուսումնասիրել հիվանդության պատմությունը և ախտանիշները: Նա կարող է լսել ձեր ձայնը և հետազոտել ձայնալարերը, ինչպես նաև ուղեգրել քիթ-կոկորդ-ականջաբանի խորհրդատվության:
Այս միջոցառումները երբեմն կարող են օգնել լարինգիտի ախտորոշմանը:
Լարինգոսկոպիա. սա հատուկ սարքի՝ լարինգոսկոպի օգնությամբ ձայնալարերի տեսողական զննումն է: Այլ դեպքերում բժիշկը կարող է օգտագործել օպտիկամալուխային լարինգոսկոպ, որը վերին շնչուղիների հետազոտման էնդոսկոպիկ սարք է: Լարինգոսկոպիայի ընթացքում բժիշկը կարող է խնդրել, որ խոսեք՝ այս ընթացքում դիտելով ու գնահատելով ձայնալարերի շարժումները:
Բիոպսիա. եթե բժիշկը տեսնում է կասկածելի շրջան, կարող է իրականացնել բիոպսիա՝ մանրադիտակային հետազոտության համար փոքր հյուսվածքի նմուշառում։
Մեր կայքի հոդվածները պատրաստվում են տարբեր ոլորտների փորձառու բժիշկների և առողջապահության մասնագետների կողմից՝ օգտագործելով բժշկագիտության վերջին տվյալները և լավագույն փորձը: Հեղինակային բոլոր իրավունքները պատկանում են Մեդեքսին։
