Բուժում - Սրտի իշեմիկ հիվանդություն

Սրտի իշեմիկ հիվանդության (ՍԻՀ) բուժումը սովորաբար ներառում է ապրելակերպի փոփոխությունները, ինչպիսիք են՝ չծխելը, առողջ սննդակարգը և ֆիզիկական վարժանքները:

Այնուամենայնիվ, որոշ դեպքերում առաջանում է դեղորայքային բուժման կարիք:

Դեղորայքային բուժում

ՍԻՀ բուժման մեջ նշանակվող դեղերի տեսականին բավականին մեծ է:

• Խոլեսթերինի դեղեր. այս դեղամիջոցները կարող են օգնել նվազեցնելու «վատ» խոլեսթերինի մակարդակը և քչացնելու զարկերակների պատին վահանիկների կուտակումը: Նման դեղերից են՝ ստատիններ, Նիացին, ֆիբրատներ և լեղաթթվի սեքվեստրանտներ:
• Ասպիրին. Ասպիրինն օգնում է արյան «ջրիկացմանը» և կանխարգելում արյան մակարդուկները: Ցածր դեղաչափով օրական Ասպիրինով բուժումը կարող է նշանակվել որոշ մարդկանց մոտ սրտամկանի ինֆարկտի կամ ինսուլտի առաջնային կանխարգելման համար: Ասպիրինի ամենօրյա օգտագործումը կարող է առաջացնել լուրջ կողմնակի ազդեցություններ, այդ թվում՝ ստամոքսային և աղիքային արյունահոսություններ: Ուստի, մի սկսեք ամեն օր Ասպիրին ընդունել, քանի դեռ այդ մասին չեք զրուցել ձեր բժշկի հետ:
• Բետա պաշարիչներ (բլոկատորներ). բետա պաշարիչները դանդաղեցնում են սրտի ռիթմը, ինչպես նաև նվազեցնում արյան ճնշումը: Եթե ունեցել եք սրտամկանի ինֆարկտ, բետա-բլոկատորները կարող են կրճատել ապագա ինֆարկտների ռիսկը:
• Կալցիումական անցուղու պաշարիչներ (բլոկատորներ). այս խմբի դեղամիջոցները կարող են նշանակվել, եթե բետա պաշարիչները հակացուցված են կամ բավարար արդյունավետ չեն: Կալցիումական անցուղու պաշարիչները կարող են օգնել ետկրծոսկրային ցավի մեղմացմանը (կրծքահեղձուկ):
• Անգիոտենզին փոխկերպող ֆերմենտի (ԱՓՖ) արգելակիչներ (ինհիբիտորներ) և Անգիոտենզին II ընկալիչի պաշարիչներ (բլոկատորներ). այս դեղամիջոցները նվազեցնում են արյան ճնշումը: Դրանք կարող են օգնել ՍԻՀ վատթարացման կանխարգելմանը:
• Նիտրոգլիցերին. Նիտրոգլիցերինի հաբերը, սփրեյը կամ սպեղանիները կարող են մեղմացնել կրծքահեղձուկը՝ լայնացնելով պսակային զարկերակները և նվազեցնելով արյան (թթվածնի) նկատմամբ սրտամկանի պահանջը:
• Ռանոլազին. այս դեղամիջոցը կարող է օգնել կրծքահեղձուկով մարդկանց: Այն կարող է նշանակվել որևէ բետա-բլոկատորի հետ միասին կամ դրա փոխարեն:

Վիրահատական կամ այլ միջամտություններ

• Անգիոպլաստիկա և ստենտի տեղադրում. անգիոպլաստիկայի էությունը նեղացած պսակային զարկերակի մեխանիկական լայնացումն է, որի շնորհիվ բարելավվում է սրտամկանի արյունամատակարարումը: Սովորաբար լայնացնող խողովակը սրտի պսակային զարկերակ հասցվում է աճուկային զարկերակի միջոցով: Անգիոպլաստիկայից հետո նեղացած պսակային զարկերակի մեջ տեղադրվում է հատուկ մեղաղական ցանց (ստենտ), որն անոթը պահում է մշտապես «բաց» վիճակում: Ընդունված է, որ ստենտավորումը նպատակահարմար է, եթե պսակաձև զարկերակի նեղացման աստիճանը կազմում է լուսանցքի 70%-ից ավելին: Անգիոպլաստիկայի տևողությունը հիմնականում 30 րոպեից մինչև 3 ժամ է: Այն իրականացվում է ընդհանուր անզգայացման ներքո և դուք որևէ ցավ չեք զգում:
• Աորտո-կորոնար շունտավորում. պսակային անոթի շունտավորումը մեծ «բաց» վիրահատություն է, որի ժամանակ վերցվում է ձեր առողջ երակի որևէ հատված (սովորաբար՝ ստորին վերջույթից) և կարվում մի ծայրով աորտային, մյուս ծայրով՝ պսակային զարկերակի ճյուղին (աթերոսկլերոտիկ նեղացումից ներքև): Արդյունքում, արյան համար ստեղծվում է լրացուցիչ հոսքագիծ՝ շրջանցելով պսակային զարկերակի նեղացած հատվածը: Սովորաբար այս վիրահատությանը դիմում են, եթե առկա են բազմաթիվ նեղացած զարկերակներ: