Ախտորոշում - Կլծքային ելքանցք

Կրծքային ելքանցքի համախտանիշի (ԿԵՀ) ախտորոշումը կարող է դժվար լինել:

Տարբեր մարդկանց մոտ ախտանշանները կարող են շատ տարբեր լինել: Բժիշկը կարող է ստուգել ձեր ախտանիշները և հիվանդության պատմությունը (անամնեզ), ինչպես նաև անցկացնել ֆիզիկական քննություն (բուժզննում): Ձեզ նաև կարող են անհրաժեշտ լինել պատկերային և այլ հետազոտություններ:

• Ֆիզիկական քննություն (բուժզննում). բժիշկը կատարում է բուժզննում, որ փորձի գտնել կրծքային ելքանցքի համախտանիշի ախտանիշներ: Օրինակ, նա կարող է մատով ճնշում գործադրել ձեր ուսի կամ ողնաշարի վերին հատվածի ոսկորների վրա: Բժիշկը նաև կարող է ստուգել ձեր ձեռքի այտուցի կամ գույնի փոփոխության առկայությունը, ինչպես նաև շոշափել ձեր անոթազարկը (պուլս) կամ գնահատել ձեր ձեռքի շարժման շրջանակը: Բժիշկը նաև կարող է փորձել, թե երբ են առաջանում կամ վատթարանում ձեր գանգատները՝ խնդրելով, որ շարժեք կամ բարձրացնեք ձեր ձեռքերը կամ պտտեք ձեր գլուխը: Իմանալը, թե որ դիրքերն ու շարժումներն են առաջացնում ախտանիշներ, կարող է օգնել հայտնաբերելու կրծքային ելքանցքի համախտանիշը:
• Հիվանդության պատմություն (անամնեզ). տեղեկացրեք բժշկին ձեր հիվանդության պատմության և ախտանիշների մասին: Բժիշկը նաև կարող է հարցնել ձեր աշխատանքային պարտականությունների, ֆիզիկական գործունեության կամ զբաղմունքների մասին:

Պատկերային և այլ հետազոտություններ

Կրծքային ելքանցքի համախտանիշի ախտորոշումը հաստատելու համար կարող է առաջանալ հետևյալ հետազոտություններից մեկնումեկի կամ մի քանիսի անհրաժեշտությունը:

• Գերձայնային հետազոտություն (սոնոգրաֆիա). գերձայնային հետազոտությունն օգտագործում է ձայնային ալիքներ՝ ձեր ներքին կառուցվածքների պատկերները ստեղծելու համար: Հաճախ սա առաջին պատկերային հետազոտությունն է, որը նշանակվում է կրծքային ելքանցքի համախտանիշի ախտորոշման համար: Անցավ այս հետազոտությունը կարող է օգտագործվել՝ պարզելու, թե արդյոք ունեք երակային կամ զարկերակային տեսակի կրծքային ելքանցքի համախտանիշ կամ այլ անոթային խնդիրներ:
• Ռենտգեն հետազոտություն. ռենտգենը կարող է բացահայտել հավելյալ կողոսկրի առկայությունը, որը հայտնի է որպես պարանոցային կող: Ռենտգեն հետազոտությունները նաև կարող են նաև օգնել բացառելու այլ խնդիրները, որոնք կարող են առաջացնել ձեր ախտանիշները:
• Համակարգչային տոմոգրաֆիկ (ԿՏ) սքանավորում. ԿՏ սքանավորումն օգտագործում է ռենտգեն ճառագայթներ՝ ձեր ներքին օրգանների և կառուցվածքների խաչաձև հատած պատկերներ՝ շերտագրեր ստանալու համար: Անոթներն ավելի մանրամասն ստուգելու համար կարող է ձեր երակից տրվել կոնտրաստային նյութ. սա հայտնի է որպես ԿՏ անգիոգրաֆիա: ԿՏ սքանավորումը կարող է բացահայտել արյունատար անոթների սեղմման տեղը և պատճառը:
• Մագնիսա-ռեզոնանսային տոմոգրաֆիա (ՄՌՏ). ՄՌՏ-ն օգտագործում է ռադիոալիքներ և մագնիսական դաշտեր՝ ձեր ներքին օրգանների և կառուցվածքների մանրամասն պատկերներ՝ շերտագրեր ստեղծելու համար: ՄՌՏ-ն կարող է օգտակար լինել՝ որոշելու արյունատար անոթների սեղմման տեղը և պատճառը: Երբեմն օգտագործում են կոնտրաստային նյութի ներարկումներ՝ արյունատար անոթներն ավելի մանրակրկիտ դիտելու համար։ ՄՌՏ-ն կարող է բացահայտել անատոմիական շեղումները, ինչպիսիք են կրծքային ելքանցքը նեղացնող ֆիբրոզ ձգանը: Անատոմիական այս առանձնահատկությունները կարող են լինել ձեր ախտանիշների պատճառը: Բժիշկը նաև կարող է ձեր գլուխը, ուսերը և պարանոցը պատկերել տարբեր դիրքերում: Սա կարող է թույլ տալ, որ ավելի տեսանելի դառնան ձեր ձեռքի արյունատար անոթները:
• Արտերիոգրաֆիա և վենոգրաֆիա. այս հետազոտությունների ժամանակ փոքր կտրվածքի միջով, հաճախ՝ աճուկի շրջանից, ձեր արյունատար անոթի մեջ տեղադրվում է բարակ, ճկուն խողովակ, որը կոչվում է կաթետեր: Արտերիոգրաֆիայի ընթացքում կաթետերը տեղափոխվում է ձեր հիմնական զարկերակների միջով, իսկ վենոգրաֆիայի ընթացքում՝ երակների միջով: Կաթետերը մոտեցվում է ախտահարված արյունատար անոթներին, որից հետո ներարկվում է կոնտրաստային նյութ և կատարվում զարկերակների կամ երակների ռենտգեն պատկերում: Այս հետազոտություններով բժիշկները կարող են ստուգել, թե արդյոք ունեք սեղմված երակ կամ զարկերակ: Եթե երակի կամ զարկերակի մեջ հայտնաբերվում է արյան մակարդուկ (թրոմբ), բժիշկները կարող են հատուկ դեղամիջոց՝ թրոմբոլիտիկ ներարկել նույն կաթետերով՝ թրոմբը տարալուծելու (քայքայելու) համար:
• Էլեկտրոմիոգրաֆիա (ԷՄԳ). ԷՄԳ-ի դեպքում ձեր մաշկի միջով տարբեր մկանների մեջ տեղադրվում են ասեղային էլեկտրոդներ: Հետազոտությունը ստուգում է ձեր մկանների էլեկտրական ակտիվությունը, երբ դրանք կծկվում են կամ հանգիստ (թուլացած) վիճակում են: Այս հետազոտությունը կարող է որոշել, թե արդյոք ունեք նյարդային վնասում, որը հանգեցրել է նյարդամկանային հաղորդականության խանգարման: